Beste Dylan,
Deze maand werd bekend dat jij en RKC de wegen scheiden. En daarmee komt toch een einde aan een tijdperk voor onze club. Eentje die zo anders af had kunnen lopen. Hoewel het allemaal nog zo voortvarend begon. In de zomer van 2017 kwam een voor ons nog wat onbekende gozer over van Club Brugge nadat hij een aardig seizoen had gedraaid bij Twente maar door een blessure een stapje terug moest doen in het kader van een stap terug, twee stappen vooruit.
En je eerste doelpunt was meteen een belangrijke, in de eerste ronde van de beker ontvingen we Eredivisionist Sparta en via de binnenkant van de paal schoot je de teruggetrokken bal binnen. Daarmee waren we ook door! Dat was ook het seizoen dat we in december tegen Willem II in de beker mochten. Helaas raakte je geblesseerd maar O wat was je na 10 minuten dicht bij de openingstreffer.
En net als het voetbal van het hele team ging het met jouw vorm ook met horten en stoten. Ook na je vervelende tijd i.v.m. privéomstandigheden vingen wij als supporters je op en steunde je door dik en dun. En dat maakte dat je een goede band had met de supporters. En waar jij vorig seizoen steeds meer in vorm kwam en uitgroeide tot nr. 11 topscorer aller tijden van RKC, raakte ook het team steeds meer in vorm. Met die heerlijke draf op rechts elke wedstrijd weer trokken we ten strijden. Een van de mooiste seizoenen voor mij als RKC’er ben en blijf je toch deel van.
En zo moeten wij ook terugkijken op de tijd dat je bij ons speelde, van de kelder van de toen nog Jupiler league tot aan promotie naar de Eredivisie. En dan vergeten we gewoon even de laatste maanden. Het is gewoon niet handig chef, om na een van de beroerde potten tegen ADO en VVV een foto van jou met een pilsje op een of ander festival in je instastory te zetten. Dat ook jij weekend hebt snap ik ook wel, maar het is allemaal niet zo handig om dat op social media te plaatsen. En vanaf daar ging het minder en vervelender. En dan is het toch jammer dat je bij het Nieuwsblad nog even je gelijk wil halen.
Maar dat maakt allemaal niet uit, ondanks dat het misschien achter de schermen niet zo gezellig verlopen is had je van mij part een afscheid in het stadion gehad, het liefst tegen Twente thuis. Dan had ook het uitvak meegeklapt. Ondanks dat de Eredivisie voor jou niet bracht wat we er allemaal van hoopte hadden wij er zonder jouw bijdrage niet gestaan.
Ik wens je, net als onze lezers, een heel goed 2020 toe, veel succes bij Moeskroen en wie weet, tot ooit!
Zo, en dan ga ik nu proberen het, zo lijkt het altans, naderende afscheid van Stijntje te verwerken.
[simple-author-box]