Het is ons niet gelukt om de o-zo belangrijke wedstrijd in Emmen om te zetten in punten. Sterker nog: We speelde de slechtste eerste helft van het seizoen en hadden zomaar tegen een recordnederlaag aan kunnen lopen. Die bleef ons gelukkig bespaard, maar verloren werd er wel van Emmen: 3-1.
Alle sterren leken goed te staan voor een perfect weekend wat RKC betreft, na de uitslagen op zaterdagavond. VVV en Willem II gingen beide onderuit in eigen huis, terwijl hun tegenstanders al vroeg in de wedstrijd rode kaarten kregen. Omdat ook PEC niet wist te winnen en ADO tegen Utrecht van de mat werd getikt werd de rode loper naar lijfsbehoud eigenlijk door onze concurrenten uitgerold. Er was nog maar één ploeg die roet in het eten kon gooien en die besloten die rode loper niet weer op te rollen maar om direct de fik er in te zetten.
Het is de zoveelste keer dat RKC tegen concurrenten niet thuis gaf. Zoals ik eerder al schreef in mijn column RKC en het concurrenten-syndroom, lijkt het op een of andere manier zo te zijn dat wanneer we tegen een concurrent spelen, dat we niet thuis geven.
Ondanks dat we pas de late zondag wedstrijd om 16:45 speelde gisteren, begon de dag al vroeg zowel voor de selectie als voor sommige supporters. Een groep vaste supporters besloot namelijk de spelers die al om 08:30 richting het noorden vertrokken een hart onder de riem te steken en een mooie actie op te zetten, waarvan de beelden hier onder te bekijken zijn:
Iedereen, inclusief ik, kon niet anders concluderen dat de spelers dus wel op scherp zouden móeten staan. Een interlandbreak en genoeg rust en tijd om het Emmen dat zo goed draait de laatste weken te analyseren zou genoeg moeten zijn om iedereen op de training voor te bereiden over wat zou gaan komen op het plastic veld in Emmen, zou je denken.
Niets was minder waar. Toen Makkelie de wedstrijd in gang floot leek het vanaf de eerste lange bal van Meulesteen tot aan het fluitsignaal van Makkelie wel alsof ik naar het derde elftal van het inmiddels 10 jaar failliete HFC Haarlem zat te kijken. Als makke lammetjes gingen we de duels aan en we hadden zelfs grote moeite om over luttele meters een bal naar een medespeler te krijgen.
Dit resulteerde dan ook meteen in een aantal grote kansen voor Emmen. De eerste paar schoten van onder andere Michael de Leeuw waren nog waarschuwingen, maar in de 10e minuut was het alsnog raak voor de Drentenaren: Uit een vrije trap die tussen de verdediging en Lamprou viel kon Nick Bakker gemakkelijk in de verre hoek binnen tikken, omdat niemand inclusief Lamprou adequaat reageerde.
Na die 1-0 voelde ik de bui al weer hangen, maar goed, het blijft RKC en ergens had ik de hoop dat we nog minimaal voor een punt konden gaan. Niets was minder waar, want 7 minuten later, in de 17e minuut verloor Meulesteen kinderlijk de bal en kon Pena de bal diep achter de verdediging steken waarna Adzic 1 op 1 met Lamprou niet faalde, waardoor Emmen op 2-0 kwam.
Daarbij dient gezegd te worden dat RKC 0,0 op de mat legde en met vlagen van de mat werd getikt door een goed combinerend Emmen. Goed, soms heb je van die dagen, waarbij alles tegen zit en je door persoonlijke fouten op 2-0 achter komt (zie Groningen twee weken geleden in Waalwijk). Dan is het erg lastig om dat nog om te draaien, omdat je constant achter de feiten aan loopt. Waar Groningen het nog lukte om een aansluitingstreffer te maken voor rust, gebeurde in Emmen het tegenovergestelde: In de 31e minuut werd opnieuw een bal diep gelegd achter de verdediging van RKC en tikte Anita iemand in de 16 aan, waardoor Emmen een penalty kreeg. Pena faalde niet vanaf de penaltystip en gooide de wedstrijd in het slot: 3-0.
Tot aan de rust heeft RKC slechts 1 kans(je) gehad. Een voorzet belandde op het hoofd van Richard van der Venne, maar hij kopte recht op de keeper van Emmen, waardoor er eigenlijk geen gevaar in de bal zat.
Emmen wist nog nooit in één helft 3 maal te scoren en ik hield mijn hart dan ook vast voor de tweede helft. De wedstrijd eerder dit seizoen tegen Sparta was niet best, maar deze eerste helft in Emmen sloeg álles.
De tweede helft werd begonnen met een aantal omzettingen. Ola John, die net zoals in de eerste helft van dit verslag ook in de eerste helft op het veld in Emmen in geen velden of wegen te bekennen was, mocht achterblijven in de kleedkamer. Het was de zoveelste wedstrijd waarin John niet veel toegevoegde waarde op het veld had en waar je soms het idee kreeg dat RKC met 10 man aan het spelen was en dus kwam de wissel voor mij persoonlijk zelfs nog wat aan de late kant. Hij werd vervangen door Ngonge die weer eens een hele helft mocht laten zien wat hij waard is.
Ook Richard van der Venne bleef achter in de kleedkamer en werd vervangen door Azhil. Hierdoor gingen we wat anders spelen, wat gecontroleerder, waarschijnlijk in de hoop om niet nog 3 doelpunten om de oren te krijgen. Die laatste doelstelling lukte, want in de tweede helft kregen we geen doelpunten meer tegen. Waarschijnlijk ook omdat Emmen het wel prima vond en de wedstrijden op momenten dood maakte.
Gebeurde er dan helemaal niets meer in de tweede helft? Jawel! Het was voor de statistieken, maar Ngonge schoot in de 90e minuut nog een bal knap binnen in de verre hoek, waardoor de wedstrijd in 3-1 eindigde.
We hebben onszelf een ongelofelijk slechte dienst bewezen in Emmen. Waar het zonnetje had kunnen schijnen boven het stadion vandaag, pakten donkere wolken zich letterlijk en figuurlijk samen boven het stadion vandaag. Hoewel er nog niets gespeeld is en we zelf álles nog in eigen hand hebben, komt deze nederlaag toch wel érg hard aan.
Met nog 6 wedstrijden te spelen hebben we 4 punten voorsprong op de plek waardoor er play-offs tegen degradatie gespeeld moeten worden. Zowel Willem II als VVV hebben 22 punten, maar doordat het doelsaldo van Willem II beter is staat VVV op dit moment op die plek waar eigenlijk niemand wil staan.
We spelen dit seizoen nog twee maal tegen een ploeg uit het rechterrijtje, en alsof de duivel er mee speelt zijn dat uitwedstrijden in Tilburg tegen Willem II en in Venlo tegen VVV. Mochten we beide wedstrijden winnend afsluiten kan de vlag uit, maar wanneer beide worden verloren (wat er wanneer er met de mentaliteit en het strijdplan als gisteren in Emmen wordt gespeeld dik in zit) dan lijkt het seizoen misschien toch nog een héél vervelend staartje te krijgen.
De wedstrijd tegen Willem II staat over anderhalve week al op het programma, maar eerst wacht dit weekend nog Ajax. In het Mandemakers stadion wordt tegen de koploper gespeeld. Het devies lijkt om de schade zo veel mogelijk te beperken, maar goed, het zou ook wel weer zó ‘des RKC’ zijn om een punt te pakken tegen de Amsterdammers na de verschrikkelijke wedstrijd gisteren in Emmen.
Dat het beter moet lijkt mij duidelijk, hopelijk hebben de spelers en Fred dit besef ook. Het wordt nog een érg spannend einde van het seizoen en om er nog maar een cliche in te gooien: Het worden nog 6 héle belangrijke finales.
Top 3 RKC’ers:
– De supporters die om 08:00 voor het Mandemakers stadion stonden
– De supporters die om 08:00 voor het Mandemakers stadion stonden
– De supporters die om 08:00 voor het Mandemakers stadion stonden
Foto: RKC Waalwijk