“Dit RKC verdient play-offs”

Het zal niemand ontgaan zijn maar in Waalwijk is dit seizoen iets heel speciaals gaande. Of dit nou het beste RKC ooit is zal een discussie blijven tussen wie RKC onder Jol heeft zien spelen en wie niet. En dat heeft hoofzakelijk te maken met het feit dat er een generatie RKC’ers is opgegroeid die niet durft te geloven dat het überhaupt beter kan dan wat we dit jaar gezien hebben. En dan spreek ik vooral voor mezelf.

Een ongekend seizoen waar RKC het Mandemakers Stadion omtoverde tot een wasstraat waarin in de eerste helft de tegenstander nog wel eens ingesopt werd -een doelpuntje mocht maken- werd hij aan het einde afgedroogd en strak in de lak, zonder punten, weer naar huis gestuurd. In uitwedstrijden wist RKC zich vaak, niet altijd, te ontwikkelen tot kauwgom. Wat je ook probeert, hoe goed je ook speelt en hoe vaak je ook met de schoen over het randje van de stoep veegt. RKC komt altijd terug, vraag dat maar aan Heerenveen.

Zo ook afgelopen woensdag. In een wedstijd waar RKC nog niet eens een theelepeltje in de pap te brokkelen heeft, op de wereldgoal van Kramerinho na, staat het na een uur spelen ‘gewoon’ gelijk spel. Het moment dat wisselkoning Oosting een wedstrijd naar zich toe weet te trekken. Maar vandaag is er iets anders. RKC oog apathisch en wordt eigenlijk 90 minuten lang weggeblazen door de Eagles, wat het vandaag toch vooral van hard werken moest hebben.

En het is niet de eerste wedstrijd waarin we moeten constateren dat er bij RKC een heilig vuurtje ontbreekt. Nu neem ik aan dat de pastoor van de Sint-Jan in de mis zijn zege uit blijft spreken, dus zullen we het daarbuiten moeten zoeken. Is het het feit dat we al zeker zijn van nog een jaar eredivisie? Is het het feit dat de trainer na dit seizoen ergens anders zijn geluk gaat beproeven? Of is dit een gevolg van zo veel spelers met een aflopend contract?

Ik hoor u denken, deze Sprangse begint verdacht veel te klinken als een echte Wollukse: altijd wat te klagen. Maar dat is niet mijn doel. Dit team, deze technische staf, dit beleid, deze directie en wij als supporters verdienen dat dit seizoen een speciaal plekje krijgt in de geschiedenisboeken. Want niet alleen op het veld worden Waalwijkse grenzen verlegd. Het stadion zit voller dan het in jaren is geweest, een wedstrijdbezoek wordt steeds meer een beleving en de uitvakken dit jaar zijn luidruchtiger en voller dan ooit.

Ik wil wegblijven van de discussie of de play-offs halen een doelstelling moet zijn of een ambitie, al noemen ze het hun roeping of streven. Ik neem u mee naar 2033. Wie weet waar we staan en wat de toekomst ons gaat brengen. Misschien zijn we nog steeds de tweede club van Brabant, misschien wel de vierde. En dan wil ik iedereen bij RKC de volgende vraag stellen. Hoe willen we dit seizoen herinneren? Als een van de 6 of 7 seizoenen waarin we ons zonder nacompetitie hoefde te handhaven?

Of dat ene seizoen, in een reeks van 6 of 7, waarin we de play-offs om Europees voetbal mochten spelen? Net als 10 jaar eerder. Met die dekselse Oosting die met spelersmateriaal kon toveren, met die selectie die is staat was om ons als publiek wagenziek naar huis te sturen. Met Frank en Mo, die met een van de kleinste budgetten van de eredivisie een selectie neerzetten waar elke ploeg in het rechterrijtje alleen maar van durft te dromen.

Dat is waar we de komende weken voor spelen. Voor de boeken, voor dat speciale plekje in de wonderlijke geschiedenis die onze club heeft. En ik beloof bij deze: halen we het niet zal ik niet teleurgesteld zijn. Ik weet waar we vandaan komen. Maar halen we het wel? Dan krijgt dit RKC een extra speciaal plekje in ons collectieve geheugen.