Allereerst RKC’ers, ook via deze weg nog de beste wensen voor 2021! Het jaar waarin het allemaal beter moet worden. Al wordt de kans steeds groter dat dat nog wel even gaat duren. We zijn nu langzaam de 2e golf aan het keren, maar er komt er een Britse variant onze kant op. Die er eigenlijk al is. Laten we op het beste hopen.
Ik schrok me een ongeluk toen rond het middaguur van 22 december via alle mogelijke kanalen binnen kwam dat Henk van Delft is overleden. Namens RKCNu mag ik aanwezig zijn bij Fortuna Sittard – RKC. Een extra bijzondere wedstrijd zou het toch al zijn omdat ik voor onze site een interviewafspraak heb met Frank van Mosselveld. Druk in die voorbereiding komt allereerst het nieuws dat Ahmed Touba in verband met een lichte blessure niet mee kan doen. We sturen nog een tweetje de wereld in dat het ‘verschrikkelijk’ nieuws is. Ik typ mijn laatste vraag en druk op print.
Dan komt dan het bericht binnen. “Henk van Delft (86) is overleden.” Ik ben verbaasd en geschrokken. Heb het er met Bram en Tim over, of wij nog ergens een steentje bij kunnen dragen. We willen graag wat doen maar het label RKCNu hoeft er natuurlijk niet zo dik bovenop te liggen. Bram schrijft een mooi gedicht voor op de site. De club laat al vroeg op de middag weten dat er een minuut stilte gehouden gaat worden en dat RKC met rouwbanden zal spelen.
Ik moet ook meteen nog even denken aan de thuis-wedstrijd tegen PSV, een week eerder. Toen werd tot twee keer toe de opkomst muziek ingestart. De eerste keer was te vroeg. Ze zullen Henk wel missen dacht ik nog. Want ik denk dat de meeste jongere supporters hem daar van kennen. Op het moment dat de spelers klaar stonden was het Henk die als eerste onder leeuwenkop door liep om vervolgens met een hand gebaar de stadion-DJ er op te wijzen dat de Bassjackers-tune gestart mocht worden.
Als ik in Sittard aangekomen ben ga ik eerst opzoek naar de perskamer. Bijna business as usual op zoek naar de opstellingen. Eenmaal op de perstribune kom ik de medewerkers van RKC tegen. Zoals inmiddels goed gebruik is maken we even proat. De schrik en emotie zit er bij hen duidelijk ook nog in. Dan wordt het mij duidelijk dat het nieuws ook voor hen een grote verassing was. Last-minute zijn er nog rouwbanden opgehaald bij Excelsior. Standaard zwarte banden op onze zwarte uit-shirts, dat werkt namelijk niet.
De minuut stilte, ook al klinkt het cliché, is indrukwekkend. Het enige geluid wat we horen is de Limburgse regen die afgevoerd wordt door de regenpijpen. Voetballen zonder publiek is op zichzelf al heel vervelend, maar dat is het vandaag nog eens extra. Ondanks dat je stil bent is zo’n minuut toch iets wat je samen doet. Wat je samen beleeft.
Na de wedstrijd spreek ik met Frank. Ik weet dat het nog te vroeg is maar toch stel ik de vraag: “Beraadt RKC zich nog over een eerbetoon?” Frank antwoordt dat dat zeker nog gaat gebeuren, maar dat wat RKC ook doet, het zal nooit recht doen aan wat Henk voor RKC betekend heeft. Dit is natuurlijk correct en lastig zal zoiets altijd blijven. Er zijn een handje vol mensen die RKC echt door de geschiedenis gedragen hebben, maar ergens ver bovenaan dat lijstje staat Henk.
In de auto op weg naar huis, dat is toch bijna anderhalf uur, denk ik af en toe nog aan die woorden. “Het is eigenlijk nooit genoeg.” Maar wat zou dan in ieder geval voor een groot gedeelte voldoen? Het stadion vernoemen? Een standbeeld? En dan heb ik het. Wat staat er op alle officiële communicatie van de club? Wat is het meest opgezochte feit over een club? Inderdaad, het adres.
Het huidige adres van de club is Akkerlaan 2 in Waalwijk. Dat stamt nog uit de tijd dat de ingang van het RKC-terrein nog echt aan de Akkerlaan lag. Naast dat van Baardwijk. Bij de verbouwing van het stadion is de doorsteek naar de Olympiaweg pas gemaakt. En dat adres is, waarschijnlijk door het ontbreken van noodzaak, nooit veranderd. Maar wat zou er nou mooier zijn dan dat RKC ‘verhuist’ naar de Henk van Delftlaan 1?
Persoonlijk zou ik pleiten voor het stuk Olympiaweg vanaf de Hockeyclub tot aan de Akkerlaan. Uiteraard gaat zoiets altijd in samenspraak met de familie, maar een permanentere en grotere eer voor ‘Mister RKC’ kan ik mij niet bedenken.
Op 30 december is het afscheid van Henk. Ik ben ook aanwezig maar ben op een nogal onhandige plek gaan staan. Net voordat de auto de parkeerplaats op draait. Het is koud en nat. Ondanks dat krijgt Henk toch een beetje het afscheid waar hij o zo recht op heeft. Onder een applaus rijdt de rouwwagen tussen de opgestelde rijen mensen door. Corona heeft dit gelukkig niet onmogelijk gemaakt. Op de terugweg rijdt de auto door een zee fel rood licht. De foto’s zijn prachtig. Voor de laatste keer gaat Henk over de weg die hij duizenden keren is gepasseerd. Over, als het aan mij ligt vanaf nu, de Henk van Delftlaan.
Lieve Henk. Rust zacht. Bedankt voor alles.
Heel goed idee. De Henk van Delftlaan. Een standbeeld zou ook niet verkeerd zijn.
Goed idee, we kunnen ook en tribune, bijv. EE-side de Henk van Delft-tribune dopen?
Op een tribune is een goed idee