Aanstaande zaterdag begint voor ons RKC het nieuwe Eredivisie-seizoen alweer. Echter is de uitwedstrijd tegen de kampioen uit Eindhoven niet alleen het begin van een nieuw seizoen, maar ook het begin van een nieuw boek in de geschiedenis van ons RKC. Met Gaari, Vaessen en Frank zijn alle hoofdrolspelers van zowel voor als achter de schermen van die befaamde 28 mei 2019 in Deventer vertrokken.
De periode 2018-2024 was een van de mooiste uit de geschiedenis waarin de club zich vanuit de krochten van de KKD definitief terugvocht naar de middenmoot van de betaald voetbalpiramide. Met een duidelijk beleid, een duidelijke voetbalvisie, de terugkeer naar gewoon gras, een enorme upgrade van het stadion en een aansprekend RKC-verhaal. Het enige smetje op dit als een roman aanvoelende boek is het mislopen van de play-offs om Europees voetbal in het seizoen 2022/2023.
Er zijn verschillende signalen dat we aan het begin staan van een nieuw tijdperk, maar het grootste signaal is natuurlijk het vertrek van Frank van Mosselveld. Hij is uiteindelijk wel de man geweest die de eerste piketpaaltjes de grond in heeft geslagen waarop de fundering voor het huidige succes is gebouwd. De visie van de club waar spelers zichzelf kunnen zijn, zich kunnen ontwikkelen en waar top faciliteiten spelers moeten overtuigen, is ooit bij Frank begonnen.
Ik hoef u natuurlijk niet uit te leggen dat 18 jaar RKC-ervaring niet zomaar vervangen kan worden. Maar ook in de lagen daaronder verliest de club mensen met het RKC-DNA, mede door promoties en uitdagingen buiten Waalwijk. Waar is ons clublied gebleven?
Echter biedt een nieuw tijdperk natuurlijk ook kansen. De eerste persoon om naar te kijken is Franks opvolger, Willem van der Linden. Het feit dat Mandemakers hem heeft overtuigd om Frank op te volgen stemde me vanaf het begin af aan goed, alleen Willem heeft zich nog niet laten zien. Er is nog geen interview op clubkanalen verschenen en ook in andere media is Willem nog niet opgedoken. Dat Willem bedrijfseconomisch een hoop ervaring meeneemt, lijkt me buiten kijf te staan. Maar gaat Willem zich ook richting die andere stakeholder, de supporters, een houding weten te geven?
Ondanks dat verzekerd werd dat met de professionalisering achter de schermen de toegankelijkheid niet als kind met het badwater werd weggegooid, kan ik toch niet anders dan concluderen dat er te veel afstand is ontstaan tussen de taal die de club spreekt en die van de supporters. En zo gek is dat ook helemaal niet. Een oud-voetballer als directeur, die de club zo goed kende, had onnoemlijk veel voordelen. Maar een nadeel is wel dat voetballers en supporters elkaar nooit echt helemaal zullen begrijpen. Daarvoor zijn die wereldbeelden te verschillend.
De eerste stappen op dit gebied in de juiste richting zijn wel gezet. Een bijna als vanouds aanvoelende open dag lijkt me een mooie start. En in tegenstelling tot vorig jaar zijn de prijzen en promotie voor busvervoer bij uitwedstrijden normaal en leeft niet het idee: ‘eerst eigen stadion vol, dan pas het uitvak.’ Er moet wel nog even iemand met Henk om tafel, het kostte hem toch slechts 2 media-momenten in het nieuwe seizoen voor hij het nodig vond om ‘ons supporters’ de les te lezen over het feit dat we de resultaten in de voorbereiding niet te serieus moeten nemen.
Wat niemand Henk waarschijnlijk verteld heeft, is dat toen wij onder Oosting het beste seizoen meemaakte in bijna 20 jaar tijd we in een oefenpot een oorwassing kregen van maar liefst 0-7 tegen de toen nog KKD-ploeg Almere City. We zijn dus wel wat gewend in de oefencampagne.
Laten we bij Fraser dus maar vooral kijken naar het verhaal wat hij met zijn voetbal wil gaan vertellen. De selectie was dit jaar al vroeg voor een groot gedeelte compleet, dus er zullen weinig excuses meer zijn op dat gebied. Fraser heeft alle tijd gehad om het elftal naar zijn hand te zetten. Afgelopen jaar was op dat gebied een frustrerend jaar waarin RKC vaak prima aan een wedstrijd begon, maar zich te vaak in het laatste half uur liet afbluffen door een team met meer branie en fitheid. Henk heeft nu zo lang de tijd gehad met deze jongens dat het argument ‘urgentie voelen’ een afschuif-excuus is geworden. Een positief en fanatiek spelbeeld kan een nieuw gezicht zijn waar we als RKC’ers trots op kunnen zijn.
En laten we de openstaande vacature van cultheld niet onderschatten. Jarenlang wist Vaessen zowel uit- als thuis-vakken gek te krijgen. En dat nog vaak tegelijkertijd ook. Elke keeper is natuurlijk een beetje gek, maar die van ons was net ietsje gekker. En we hebben natuurlijk Kramer nog, maar die is te mediageniek en lijkt zijn basisplaats af te moeten staan aan mijn volgende nominatie tot cultheld. Zawada. Hij heeft in mijn ogen de meeste potentie een cultheld te worden. Een Poolse spits waar ik nog nooit van gehoord had, die in Australië de ene na de andere goal maakt en ook in de voorbereiding nog niet teleurstelt.
Maar de belangrijkste man achter de schermen is inmiddels Mo Allach. Niet zo gek als je om je heen in twee jaar tijd iedereen ziet vertrekken. Dan kijkt iedereen bij elke discussie als eerste naar jou en krijg je vanzelf de touwtjes strakker in handen. Daarbij komt het feit dat in een kleine club het technisch personeel een groot gedeelte van de mensen beslaat en juist daar is Mo verantwoordelijk voor. Zijn ideeën zullen het RKC van de komende jaren vorm geven. Welk technisch beleid gaan we voeren? Gaat de club ondanks haar beperking groeien met bijvoorbeeld de door Mo gewenste jeugdopleiding?
Een nieuw tijdperk staat op het punt van beginnen, dat is zowel spannend als leuk. Wie de hoofdpersonen gaan worden van het eerste hoofdstuk weten we inmiddels. Hoe het hele boek uiteindelijk gaat lezen? Als een roman, een sprookjesboek, een klucht of een spannende thriller? Niemand die het weet. Ook niet de schrijver, Mo Allach.
Mooi geschreven en 100% de waarheid !
Veel.succes dit seizoen ! We gaan er weer voor.