Voorzet

Het was toch 2017. Het jaar waarin de eerste zaadjes werden geplant voor het promotie-elftal. Naast de ‘CV’ door Henrico drost zal ook de flank door een nieuwe speler worden bestreken. Op 8 juli valt mijn mond open als ik de nieuwe linksback een paar piekfijne voorzetjes zie geven. Lange haren achter de oren weggewreven. Gespierde bovenbenen met een afgetraind bovenlichaam. Tweede paal of eerste paal lijkt niet uit te maken. Binnenkantwreef legt hij ze er achteloos neer. Wie is dit? Een goede voetballer, waarvan we er de afgelopen jaren niet veel hadden, dat was duidelijk.

‘Ja jongens, die komt van de Ajax-school.’ hoor ik als ik enthousiast thuiskom na de verloren oefenwedstrijd tegen PSV. Paul Quasten heet hij. In zijn eerste seizoen eindigt RKC onderin het rechterrijtje. Toch voegde hij kleur toe aan het spel van RKC. Risico legde hij in zijn spel. Een man passeren en een crosspass, afstandsschot of hoogstandje liet hij ieder seizoen wel zien. Op de rij achter me kreeg Paul er soms aardig van langs als er wat fout ging. Gelukkig bleef hij zijn eigen spel spelen, en dat leverde in dezelfde wedstrijd daverend applaus op toen hij bij zijn eigen cornervlag via een lobje zich onder de druk van de rechtsbuiten uitspeelde. Niet die bal onbesuisd de tribune in rossen, maar het zó oplossen. Dat was Paul. Iets om weer voor naar het stadion te komen.

Het seizoen erop werd hij fitter en fitter. RKC promoveerde via play-offs. In die play-offs tikte hij het niveau aan dat Ajax ooit in hem zag en speelde hij een paar geweldige wedstrijden. Zo’n lang seizoen, gaat dat nog wel na zijn blessureleed? Ja, liet hij zien. Flesje water langs de kant. Hij genoot ervan. Dat was te zien en viel een paar jaar later te lezen in de VI. Hij maakte deel uit van het beste RKC van de afgelopen 6 jaar. Op de linkerflank combinerend met Anass Tahiri en Emil Hansson. Rasvoetballers die elkaars taal spraken. Ook was hij altijd aanspeelbaar voor Etienne Vaessen. Waar er nog wel is een kanonskogel op hem af werd geschoten en waar menig speler hem van zijn voet zou laten stuiteren, viel de bal bij Paul altijd dood. Op de borst of zijn linkervoet, die over een aardige trap beschikte. Zo ook in de laatste wedstrijd voor de play-offs tegen Eindhoven. Ieder seizoen schoot hij wel een keer snoeihard op de lat en dit keer viel de bal in de kruising. Het was hem gegund.

Eredivisie. De lat werd steeds iets hoger gelegd, maar telkens sprong hij er weer overheen. Met zijn goede techniek en positionering kon hij zich onderscheiden. Ook zijn rol in de organisatie werd zichtbaar in de wedstrijden dat hij niet speelde. Zijn spel bleef niet onopgemerkt door de buitenwereld. Analist en ex-trainer Mario Been bij ESPN: ‘uitstekende speler’ en later dit jaar verscheen een uitgebreid interview in de VI. Ook zij hadden door dat dit toch erg speciaal was op deze leeftijd. De afgelopen twee seizoenen bleek Paul opeens gewoon een eredivisiespeler te zijn en zag hij zijn droom in vervulling gaan. Spelen op het hoogste niveau van Nederland. Waar hij thuishoort. Op fabelachtige wijze vocht hij zich terug na een zware blessure en hebben veel supporters nog kunnen genieten van zijn spel en bovenal, gelukkig, hijzelf. Een prachtige speler stopt met voetballen.

Paul, Bedankt!

@JanusVanGelder