Zondagmorgen. ‘De ochtend after’ de kansloze nederlaag bij Sparta sta ik op met een katerig gevoel. Niet omdat ik gisterenavond te veel gezopen heb, ook niet eens omdat we er zo kansloos af gingen gisterenavond, maar vooral omdat de berusting er in geslopen lijkt te zijn.
Waar ik vorige week, na de wedstrijd tegen FC Utrecht, tot in de nachtelijke uren zwaar gefrustreerd thuis zat, was het gisteren eigenlijk het tegenovergestelde en heb ik de interviews met Fred en spelers niet eens bekeken. Het was de zoveelste keer dit seizoen dat we eigenlijk moesten, maar tegen een directe concurrent niet thuis gaven en ik kon de reacties achteraf al wel weer uittekenen.
Waar we een aantal weken geleden na de overwinningen op Emmen en Heracles nog in een euforische stemming waren en er sommige supporters al aan het rekenen waren geslagen wanneer we ons mogelijk veilig zouden kunnen spelen, ziet de wereld er door een RKC bril drie weken later heel anders uit. Na het bloedeloze gelijke spel in Den Haag, de frustrerende nederlaag tegen Utrecht en de kansloze afgang in Rotterdam, hoef je geen rekenwonder te zijn om uit te tellen dat we slechts 1 punt uit de laatste drie wedstrijden hebben behaald.
Nu was dat van te voren misschien niet eens zo heel gek geweest, immers: Utrecht is een maatje groter, Sparta is de laatste jaren nog nooit een succes geweest en met een punt bij ADO houden we ze op afstand. Toch is het vooral een nare nasmaak, want het was allemaal niet best. De wedstrijd in Den Haag was een verlamd ADO tegen RKC dat duidelijk om een punt kwam met een ‘een punt is een punt’ mentaliteit, waardoor het voetbal allesbehalve goed was. Het spel van de eerste helft tegen Utrecht (waar we 0-5 achter hadden kunnen staan met rust) werd verbloemd door de tweede helft waarin Utrecht gas terug nam en het falen van de arbitrage en gisteren in Rotterdam zijn we zo ongeveer op elke positie en op elke manier mogelijk afgetroefd door de Spartanen.
Ik laat de wedstrijd tegen Utrecht even voor wat het is. Ja we hadden een punt verdiend, nee die kregen we niet. De reden waarom is duidelijk en er zijn genoeg woorden aan vuil gemaakt. Wel wil ik even doorgaan op de andere twee wedstrijden en in het verlengde daarvan de andere wedstrijden tegen directe concurrenten in het rechterrijtje.
Want daar, in die wedstrijden tegen concurrenten, lijkt het probleem te zitten dit jaar. Van de dertien(!) wedstrijden tegen de clubs die op dit moment in het rechterrijtje staan, wisten we er slechts twee(!) te winnen: Thuis tegen VVV (Door een rode kaart die de wedstrijd kantelde) en thuis tegen Emmen(Door een alles of niets schot van Touba goed binnen viel), waarbij je toch kunt zeggen dat beide wedstrijden fortuinlijk werden gewonnen.
Het is niets nieuws, het probleem van RKC en wedstrijden tegen concurrenten, maar het is inmiddels zo’n probleem geworden dat je de nederlaag zoals die van gisterenavond al dagen van te voren aan voelt komen. Tuurlijk mis je ‘Rooie Ries’ in een wedstrijd als gisteren, maar het leek op momenten zelfs te lastig om over een paar meter de bal naar iemand anders in het uit-shirt te krijgen, zoals wel vaker dit seizoen in wedstrijden tegen concurrenten.
Of het nu de zenuwen zijn, het door het ijs zakken van een aantal spelers of de tactiek tegen de concurrenten simpelweg niet werkt weet ik niet, maar dat het op deze manier niet door kan lijkt me duidelijk.
Willem II heeft namelijk in de laatste drie speelronden (je weet wel, diegene waarin wij 1 punt pakte) 7(!) punten gepakt en is ons inmiddels genaderd tot 2 punten. We hebben geluk dat VVV ook met een dramatische reeks bezig is, maar waar we een aantal weken geleden een comfortabele voorsprong hadden op de nacompetitie plek, is die dus in zijn geheel verdwenen.
Vooruitkijkend op de laatste acht wedstrijden van het seizoen (Groningen-thuis, Emmen-uit, Ajax-thuis, Willem II-uit, AZ-thuis, VVV-uit, Twente-thuis en Feyenoord uit) kun je toch concluderen dat er naast mogelijke bonuspunten tegen Groningen en Twente drie cruciale wedstrijden op het programma staan: Emmen-uit, Willem II-uit en VVV-uit. Laten dat nu net de wedstrijden zijn waar ik op dit moment mijn hart voor vast hou, want het zijn nu juist díe wedstrijden waar we het zo ongelofelijk vaak af laten weten.
Emmen en Willem II hebben het licht gezien en zijn begonnen om voor hun allerlaatste kans te vechten en pakken de laatste weken hier en daar punten. Emmen zal er kijkend naar hun programma alles aan willen doen om een winstpartij uit het vuur te slepen thuis tegen ons. Willem II is onder Petro beginnen te draaien en van de wedstrijden in de Koel de laatste tien jaar schrik ik ‘s nachts soms nog zwetend wakker.
Hoe het precies anders moet weet ik niet, maar laten we eens beginnen om heel reëel naar de voorhoede te kijken, die het hele seizoen al niet veel doelpunten maakt, maar de laatste weken echt geen potten meer weet te breken. John loopt al weken op een roltrap die de verkeerde kant op lijkt te draaien, Daneels heeft sommige wedstrijden een bevlieging maar de echte dreiging komt ook niet van hem en de spitspositie is het gehele jaar al een zorgenkindje.
Of Oosting nu speelt of zoals gisteren Stokkers op ‘9’ staat, lijkt de laatste weken niet veel meer uit te maken. Opmerkelijk detail, wat ik natuurlijk niet buiten beschouwing kan laten, is de situatie rondom Damascan. De minuten die hij gekregen heeft dit seizoen hebben we hem toch vooral gezien als een vent vol ‘gif’ met gevaarlijke momenten, grote kansen en zelfs goals. Precies wat we de laatste weken lijken te missen voorin. Natuurlijk kan en wil ik niet op de stoel van Fred Grim gaan zitten en zit ik verder van de dagelijkse training af dan wie dan ook, maar op papier (en wat we gezien hebben in het schaarse aantal minuten van hem) is Damascan op dit moment wat we missen in het spel, maar hij zit niet eens op de bank. De lezing vanuit de club is dat er slechts beperkt plek op de bank is en dat David Min de voorkeur heeft boven Damascan, maar laten we die jongen nu gewoon eens 1-2 wedstrijden de kans geven waar hij naar mijn mening recht op heeft, slechter dan nu kan het namelijk niet gaan met de spitspositie. En wie weet, noemen we Damascan over een aantal weken dan wel de ‘Giakoumakis van Waalwijk’.
We zijn opgestaan uit de dood, meerdere keren in de recente historie van de club, met vorig jaar de ultieme hocus-pocus truc waardoor we in de Eredivisie bleven waardoor we dit seizoen als een Fenix uit onze as leken te herrijzen.
Mocht je dit lezen Fred (waar ik uiteraard wel van uit ga ????), ga er dan vol voor en op welke manier maakt even niet meer uit. Goed voetbal hebben we van je gezien, maar we moeten nu vooral punten hebben, al moet Sander Duits zijn come back maken en de ballen binnen rossen.
Laten we het sprookje van Grim, dat het eerste hoogtepunt had op die avond in Deventer, de laatste 8 wedstrijden van het seizoen compleet maken door het Eredivisieschap voor 2021/22 veilig te stellen waardoor we volgend jaar weer mét elkaar en liters bier op Manfield Road kunnen staan schreeuwen tegen Ajax, PSV en Feyenoord.
Foto: RKC Waalwijk
Gister heb je redelijk je laatste wisselgeld verspeeld en jezelf weer compleet in de problemen gebracht. Mijn opmerkingen over de wedstrijden heb ik al op het forum gegooid, dus dan maar vooruit kijken.
Als ik naar dit weekend kijk: ADO gaat degraderen. Daar zit te weinig in. Emmen is bezig aan een opleving, maar ik denk dat het te laat komt. VVV, die hebben die scorende Griek, maar voor de rest zijn ze veel slechter dan wij. Die jongen moet er 2 per wedstrijd maken, omdat ze er achterin altijd 1 doorlaten.
Je zou dus 3 ploegen onder je moeten kunnen houden. Zeker gezien het feit dat je zelf nog tegen 2 van die 3 ploegen moet spelen.
Alleen moeten we die wedstrijden wel echt ingaan om te winnen. Tegen ADO en Sparta waren simpelweg RKC-onwaardige wanvertoningen….die je nog wel eens heel duur kunnen komen te staan.
Jezelf een syndroom aanpraten schiet niet op. Iedere wedstrijd is anders.