Het duurde voor ons RKC net wat korter dan voor onze concullega’s maar na een zomervakantie waarin supporters, spelers en staf volop konden nagenieten van de prachtige apotheose van het vorige seizoen is de voorbereiding alweer begonnen. Sterker nog, op het moment van typen is de laatste oefenpot tegen N.E.C. al weer achter de rug. Overigens ben ik nog steeds niet hersteld van het chronische kippenvel wat ik over heb gehouden aan het “You’ll never walk alone” wat door de speakers van de adelaarshorst schalde kort na de wedstrijd tegen GAE.
Een voorbereiding staat altijd vol met verandering, maar voor het eerst in jaren kijk ik op tegen de meeste. Natuurlijk niet naar het veld, want de verandering van kunst naar echt gras is een geschenk, mede mogelijk gemaakt door de ‘Frenkie-centjes’ of niet. Toch speelde er de afgelopen tijd wat vragen in mijn hoofd: houden we de selectie bij elkaar? Komt Emil terug? Blijft Fred? Zijn we opgewassen tegen de grote Eredivisie?
Als ik in mijn omgeving het over de kansen van RKC heb zijn de meningen niet altijd in ons voordeel. Mensen zien dat we natuurlijk “slechts” 8e zijn geëindigd afgelopen seizoen. Wat mensen natuurlijk vergeten is dat het verschil met promovendus Sparta niet bijzonder groot was en dat als je alleen naar de tweede seizoenshelft kijkt (wanneer het team dus pas echt vorm kreeg met Sow en Stijntje) we mee zouden draaien in de top van de competitie.
Wat ons RKC niet probeert is vissen in die vijver van spelers die altijd rechter-rijtje eredivisie spelen, dat wat bijvoorbeeld Sparta nu doet: Veel van die jongens halen en hopen op het beste. Schoolvoorbeeld is een Jurgen Mathij die van Excelsior komt. Wat RKC doet is met een vaste basis doorbouwen. Die teamspirit gaat heel belangrijk zijn. En veerkracht. Ik ben er heilig van overtuigd dat dat gaat werken.
Als je scorebordjournalistiek toepast is het moeilijk te zeggen hoe de voorbereiding gelopen is. De eerste twee potjes (regio-team en reserve-team putten) waren voor de conditie. Daarna volgde wat serieuzere potjes tegen KV Mechelen (3-1 is een goed resultaat) en Oss (1-0 winst) waarna de selectie afreisde naar Valencia om de belofte van de 4e club van Spanje met 2-0 te verslaan. Daarna werd in Nederland nog van NAC gewonnen en hebben we voor het eerst sinds 10 mei nipt van NEC verloren.
Ik ben zelf helaas niet in de gelegenheid geweest een van deze potjes te bezoeken maar ik lees links en rechts op twitter natuurlijk genoeg over hoe het spel is en met welke opstelling we welk spel spelen. De conclusie is dat we een paar diamantjes klaar hebben staan die nog wat bijgeslepen moeten worden. (Nöstlinger en Daneels) Dit alles naast de potentie die er al in de ploeg is. De gewenste versterking achterin is binnen en met Melle hebben we een goede 3e man klaar staan. Een mannetje op de flanken zou wel welkom zijn. (Emil, lees je mee ?????)
Op 3 augustus gaat ons RKC de competitie weer aftrappen uit bij VVV en spelen we bijna 6 jaar na dato weer Eredivisie. Met een gezonde club, een nieuwe grasmat, een vernieuwde selectie en met de gedachte dat er weer groei mogelijk is. Óók in de Eredivisie. Alleen hoop ik wel dat als klein aandenken aan vorig jaar onze trainer Fred nog steeds op die ‘prachte’ witten sneakers staat.
Foto: © RKC Waalwijk[simple-author-box]