Nu is Fraser niet de man die zich daar iets van aantrekt, maar met nul uit vijf neemt de druk na de logischerwijs toe. Supporters uiten hun onvrede, klagen steen en been en het elftal lijkt nauwelijks aan de praat te krijgen. Bij RKC willen ze de rust bewaren en roepen ze om het hardst dat er geen paniek is. Toch dringt de vraag zich op wat de huidige malaise voor de positie van de trainer betekent. Hoe gevoelig gaat technisch directeur Mo Allach zijn voor de negatieve reacties die de huidige sportieve crisis oproept?

Is het de schuld van de trainer die er niet in slaagt zijn ploeg goed te laten spelen? Is het de schuld van de technisch directeur die er niet in is geslaagd een evenwichtige selectie samen te stellen? Wie is er schuldig aan de belabberde seizoensstart van RKC Waalwijk? Die vraag verdient een antwoord. Laten we het Waalwijkse elftal eens onder de loep nemen. De conclusie is dat het spelersmateriaal momenteel laat blijken verre van Eredivisie-waardig te zijn. Een harde conclusie, maar wel een realistische.

RKC is een dolend elftal. Geen doelman die van tijd tot tijd punten pakt, verdedigers die half of helemaal niet ingrijpen, defensieve middenvelders met veel balverlies en weinig ingrepen, creatieve spelers die voor weinig dreiging zorgen en een hardwerkende spits die geen bruikbare ballen krijgt. Voeg daarbij een technische staf die vanaf de kant ook niet laat blijken dat ze weten waar het aan schort en het zoekende elftal zonder zelfvertrouwen is verklaard.

De spelers van RKC Waalwijk per positie nader beschouwd:

Jeroen Houwen volgde Etienne Vaessen op als doelman. Maar Houwen komt in de verste verte niet in de buurt van zijn voorganger. Niet qua persoonlijkheid, niet qua kwaliteit en niet qua punten pakken. Houwen overtuigde zelden bij Vitesse en leek de vleesgeworden reservedoelman. Nu is hij eerste goalie in Waalwijk en houdt hij de aangetrokken Yannick van Osch op de bank. Vooropgesteld: Houwen heeft nog weinig cruciale fouten gemaakt, maar punten pakken doet hij ook niet. Een ploeg in de onderste regionen heeft een doelman nodig met uitstraling, iemand die punten pakt die een doorsnee keeper niet pakt. Dat is Houwen niet.

Julian Lelieveld was ooit een belofte als rechtervleugelverdediger, maar de ontwikkeling van de back stagneert al een tijdje. Tegen Willem II was Lelieveld met een onbedachtzame, ongecontroleerde actie schuldig aan de vroege strafschop van Willem II. Zowel verdedigend als opbouwend is Lelieveld onrustig. Met Liam van Gelderen is er een alternatief. Het moment dat Van Gelderen, ook geen hoogvlieger, hem zal vervangen komt steeds dichterbij.

Roshon van Eijma is zo uit de Keuken Kampioen Divisie de Eredivisie in gekatapulteerd. RKC Waalwijk zit niet breed in de opties centraal achterin en dus moest de van TOP Oss gekomen mandekker direct starten. Defensief straalt hij kracht uit, maar van tijd tot tijd lopen de aanvallers van de opponent te makkelijk bij hem weg. Opbouwend is Van Eijma van geen enkele toegevoegde waarde. Het zal ook niet in zijn functie-omschrijving staan, maar iets meer opbouwende kwaliteiten zijn wel welkom.

Dario Van den Buijs zou één van de spelers moeten zijn die de kar bij RKC Waalwijk kan trekken. De linksbenige centrale verdediger pakt die rol vooralsnog niet. De Belg heeft een splijtende pass, maar die kwaliteit heeft hij dit seizoen zelden gebruikt. Van den Buijs is meer verdediger dan opbouwer en komt dus niet in zijn kracht. Naast Shawn Adewoye paste dat, nu niet. Het lijkt er sterk op dat de technische staf Van den Buijs als een van de dragende spelers aanmerkte, maar dat hij zijn stempel niet kan drukken op het elftal.

Aaron Meijers is de linkervleugelverdediger van het elftal en dat zegt eigenlijk wel voldoende. Meijers is een hardwerkende, nimmer verzakende routinier en is bovendien een van de vertrouwelingen van trainer Henk Fraser. Het siert hem dat hij een van de eerste spelers is die aangeeft dat hij niet in zijn beste vorm verkeert. Zelfkennis is Meijers niet vreemd, maar met de deze zomer aangetrokken Juan Familia-Castillo is het alternatief op de linksbackpositie niet beter.

Yassin Oukili staat misschien wel model voor het huidige RKC Waalwijk. Vorig seizoen leek de middenvelder door te breken en was hij belangrijk voor het elftal dat zich ternauwernood handhaafde, dit seizoen is hij geen schim van de aanjager en voortrekker die hij was. Oukili hoopte op een transfer, maar die kwam er niet. Of het de teleurstelling over het mislopen van een transfer is of dat het gewoon een vormdip is, is onduidelijk. Feit is dat Oukili vaak te laat is, dat zijn passes sporadisch aankomen en dat hij bij tijd en wijle de duels onbezonnen ingaat.

Godfried Roemeratoe valt zelden op, maar ook niet uit de toon. Als verdedigende middenvelder is het wel zaak meer duels te winnen dan te verliezen. Roemeratoe speelde bij Willem II al eens degradatievoetbal en dat liep niet goed af. Eenzelfde scenario dreigt in Waalwijk. Roemeratoe is geen leiderstype, meer een nuttige kracht in een goed draaiend elftal. Dat elftal is er niet en dus doolt Roemeratoe mee.

Chris Lokesa is de speler die met ingevingen en inzicht RKC Waalwijk aan de nodige creativiteit moet helpen, maar de acties van de jonge Belg sterven in schoonheid. Lokesa lijkt bij vlagen op een jeugdspeler die zijn acties te ver doordrijft en op een speler die de bal zo dicht mogelijk bij de goal wil brengen alvorens te schieten. Hij moest na vorig seizoen de volgende stap maken en aan het eind van dit jaar geld opleveren, maar dat zit er niet bepaald in.

Denilho Cleonise heeft alles in zich om een bruikbare vleugelspeler te zijn. Snelheid en een individuele actie maken Cleonise op papier tot een toevoeging voor een elftal, maar bij RKC komt het er al ruim een seizoen niet uit. De vraag dringt zich langzaamaan op wie Cleonise nog aan de praat krijgt. Ook in zijn geval dreigt een plek op de bank.

Oskar Zawada noemen we toch het enige lichtpuntje. De Poolse spits moet nog gaan scoren, maar zijn werklust en aanwezigheid geeft RKC iets extra’s. Hij had in de tweede helft tegen Willem II zijn eerste Eredivisie-goal moeten maken, maar verprutste de mogelijkheid jammerlijk. Toch is Zawada een wapen in de strijd tegen degradatie. Mits hij bereikt en gevoed gaat worden.

Richonell Margaret maakte vorig seizoen een aantal belangrijke treffers in RKC’s strijd tegen degradatie, maar ook hij zoekt wanhopig naar zijn vorm. Als linksbuiten is Margaret snel en doelgericht, maar meer dan kansloze schoten uit de tweede lijn produceert hij niet. Hij zou de assists op de sterke spits Zawada moeten leveren, maar verkiest doorgaans eigen succes boven een voorzet. Stagneert ook in zijn ontwikkeling en zal zijn basisplaats vermoedelijk gaan verliezen aan aanwinst Silvester van der Water (als hij fit is).

Daouda Weidmann bewees tegen AZ al dat hij toe was een basisplaats. De middenvelder verving in de rust Oukili, neemt soms nog wat te veel hooi op zijn vork, maar brengt wel voetbal op het middenveld. Zijn gewenningsperiode (hij was vorig seizoen al op huurbasis in Waalwijk) moet nu stilaan voorbij zijn. 

Juan Familia-Castillo kreeg van RKC een laatste kans na diverse mislukte pogingen bij andere clubs. De linksback was lange tijd nog niet toe aan minuten, maar viel in de rust in tegen Willem II. Deed dat niet onverdienstelijk. Als hij fitter wordt en in de teamdiscipline gaat spelen een mogelijke vervanger van Meijers, bij wie de jaren toch gaan tellen.

Liam van Gelderen kwam van FC Groningen, maar ook deze nieuwe speler hikt nog tegen een basisplaats aan. Het is opmerkelijk dat de verse krachten zich, op Zawada en de nu geblesseerde Richard van der Venne, na niet in de basis hebben kunnen spelen. Van Gelderen is geen uitblinker, maar op dit moment minimaal gelijkwaardig aan Lelieveld.